13) Rüyalarım

Rüyalarımda bulanık sokaklar görüyorum ve ıslak perşembeler. Haftanın başından çok uzak ama sonu da değil. Ortası bile değil. Islanmayı hak eden bir gün Perşembe. Sarı siyah sokaklar. Sıkı sıkı giyinen yabancılar. O kadar korkuyorlar ki soğuktan. Kazaklar üstüne paltolar. Kalın çoraplar üstüne uzun çizmeler. Oysa ‘ bu dünya soğuyacak, yıldızların arasında bir yıldız, hem de en ufacıklarından, mavi kadife bir yıldız zerresi yani, yani bu koskocaman dünyamız.’  Oysa hepsi bir gün buz gibi olacak. Kalplerine kadar soğuyacaklar. Hiçlikte kaybolup bir kar tanesi olacak üzerimize yağacaklar. Ondandır severim soğuğu da karı da. Her bir kar tanesinde bir kaybolanın sesi gizli. Üzerime yağdıkça duyabiliyorum hepsini sarı sokaklarım doluyor. Perşembelerim daha da ıslanıyor. Perşembelerim ıslandıkça ‘yıldızlara basarak yürüyorum’.

 Yere bakarak yürüyorum. Yıldızlara eğiliyorum. Çiçeğim hangisinde? Arıyorum. Bulamayınca daha da mutlu oluyorum. Ben bulamayınca tüm yıldızlar benim çiçeğimin evi oluyor, seviniyorum. Yıldızlara dönük uyuyorum orada olduğunu biliyorum. Uykuya dalıyorum, rüyalarımda bulanık sokaklar görüyorum ve ıslak perşembeler.