'Bizim zamanımızda' kavramı vardır ya, çok uzakmış gibi geliyor bana. Acaba ben de 'bizim zamanımızda' larla başlayan o cümleleri kuracak mıyım diye düşünüyorum bazen. Ailenin tüm gençlerini etrafıma toplayıp "Bizim zamanımızda tasolar vardı siz bilmezsiniz. Hazine gibi biriktirir saklardık. Onlara hem çocuğumuz gibi bakar hem de tüm çocukluğumuzu sığdırırdık. Gerçekçiydik herşeyden önce. Mahallenin o 'servis sağlayıcısı' ndan o ender rastlanan tasoya karşılık sıradan bir tasoyu değiş tokuş edebilmeyi beklemezdik. Eğer istiyorsan 3-5 tasonu feda ederdin o en kıymetli şeye ulaşmak için. Biz öyle büyüdük. Daha doğrusu arkadaşlarım öyle büyüdüler. Önce 1 taso için 5 tasolarını feda ettiler. Sonra o insanlar büyüdü önce 1 dersi kurtarabilmek için 5 dersi feda ettiler daha da büyüdüler ve 1 kişi için 5 kişi feda ettiler. Gerçekçiler en nihayetinde. Ben reddettim o gerçekçiliği ve o gülerek izlediğim gerçekçiler geldi sardı dünyamı. Varlığı belirsizler* hiçbir zaman bi rüyadan daha gerçek olamadılar" diyecek miyim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder