Yalnızlık emek ister. Çok sevmelisin bi' kere. Hiçliği çok sevmelisin. Geceyi çok sevmelisin. Söyleyemediklerini dinleyebilmeli, bir araya getirdiğin küçük harflerle büyük harfler çizebilmelisin. Her nefeste farklı bir tat alabilmelisin. Kimi nefeste geçmişi koklayabilmelisin. Elini cebine attığında geceleri dökebilmelisin. Tek bir zamirin var: Ben. Biz diyemezsin. Tek zamirle çoğulsundur, başkaları tüm zamirlerle bir 'sen' olamazken. Sen içinde biriktirdiklerinle 'onlar' olmalısın.
Gözlerini kapadığında bir defteri doldurabilmelisin. Gece uyuyup gündüz uyanırken gündüze uyuyup geceye uyanabilmelisin. Bir kalemle bağırırken bir kelamla susabilmelisin. Süreyanın aşkındaki gibi ikiye bölünmez gökyüzün. Çünkü tek kişisin. Parmak uçlarında yaşar yalnızlığın, neye dokunsan yok olur. Neyin var neyin yoksa bir nefesle bulutlara karışır. Nefes almaz nefes verirsin, bir şeyler almaya alışık olmadığından. Her gün yeni bir milattır. Oyunbozan oyunbazlardansındır. Ezber bozmayı ezberlediğinden, sen yapar sen bozarsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder